Ome

Gisteren op de ferry naar Picton toch maar besloten om naar ome Theo te gaan, we noemen hem wel zo maar het is geen oom, het is de broer van onze tante Annie (nadenkertje.....)  Theo is op zijn 22ste vertrokken naar NZ, heeft zijn hele leven gewerkt als kleermaker, hij is inmiddels 90 jaar en nog steeds een kwieke man die er in de zomer op uit trekt met zijn camper. Officieel heet hij trouwens Dick. Zes jaar geleden zijn we ook bij hem geweest, kregen we een toer rondom Picton, nu had hij voor ons een wandeling bedacht langs de "sound" van Picton (volgens mij is dat een soort van inham van de zee op het land) en hij zou ons later weer oppikken, het was inderdaad weer een prachtige wandeling langs het water tussen de bomen. Er was wat misverstand dus we hebben 3 kwartier op elkaar zitten wachten, maar uiteindelijk elkaar weer gevonden en daarna een kopje koffie gedronken in de "flying dutchman", zo heet de camper van ome Theo, hij zou nooit meer in Nederland willen wonen maar leest nog wel het  Nederlandse nieuws. 

Een nachtje in Havelock geslapen en nu zitten we bovenop een heuvel, met een fantastisch uitzicht op de zee voor ons en de wijnranken rechts van ons. We zitten bij het Abel Tasman natuurpark en het weer is hier een graad of 21. Zojuist de kerstboodschappen gedaan, het wordt deze kerst een barbecue, de lamsbout en de hamburgers liggen al in de marinade. Bij jullie worden de dagen al langer, bij ons al korter. Jaap is al lekker aan het koken; nieuwe ardappelen en dat in deze tijd van het jaar, maar het is vreemd om geen kerstboom te hebben, alleen 2 chocolade kerstmannetjes op ons kussen, daar moeten we het mee doen, dit is wat we wilden.